Οι ψυχές του τρένου

Κατά τους ιστορικούς χρόνους, οι αρχαίοι Έλληνες απέδιδαν μεγάλη σημασία στην ταφή των νεκρών. Οι άταφοι νεκροί θεωρούνταν ότι περιφέρονταν στη γη μη μπορώντας να εισέλθουν στο βασίλειο των νεκρών, τον Άδη. Ορισμένες δε κατηγορίες νεκρών αντιμετωπίζονταν ως δυνητικά πιο επικίνδυνες για τους ζωντανούς και απαιτούσαν ιδιαίτερη ταφική μεταχείριση. 

Σε αυτές συμπεριλαμβάνονταν άνθρωποι που έχασαν πρόωρα τη ζωή τους, θύματα δολοφονίας και πιθανότατα κάποιοι που προκαλούσαν τρόμο εν ζωή, όπως οι παραμορφωμένοι ή ανάπηροι. Αρχαιολογικά στοιχεία από την Αρχαία Αγορά της Αθήνας υποδηλώνουν ότι αυτές οι πεποιθήσεις αντικατοπτρίζονται σε πρακτικές που έχουν τις ρίζες τους στην εποχή του Χαλκού και τους πρώιμους γεωμετρικούς χρόνους. 

Στην αρχαιότητα, και όχι μόνο, το να αφήνεται άταφος ένας νεκρός ήταν μία από τις μεγαλύτερες τιμωρίες, καθότι πίστευαν ότι οι άταφοι δεν έχουν πρόσβαση στο βασίλειο των νεκρών, το δε πνεύμα τους στοιχειώνει τις όχθες του ποταμού της Λήθης, η δε ψυχή τους δεν βρίσκει ανάπαυση στον κάτω κόσμο. 

Το σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη συνέβη στις 28 Φεβρουαρίου 2023 κοντά στον οικισμό του Ευαγγελισμού Λάρισας και αφορούσε στη σφοδρή, μετωπική σύγκρουση μιας επιβατικής αμαξοστοιχίας της εταιρείας Hellenic Train με μια εμπορική αμαξοστοιχία.

Περί τις 23:22, ο επιβατικός συρμός Intercity 62 με μηχανή ηλεκτροκίνησης Siemens Mobility 120-022 που μετέφερε περισσότερους από 350 επιβάτες και εκτελούσε τη διαδρομή Αθήνα-Θεσσαλονίκη, συγκρούστηκε με την εμπορική αμαξοστοιχία 63503 που εκτελούσε το δρομολόγιο Θεσσαλονίκη-Λάρισα. Η σφοδρή σύγκρουση, ο εκτροχιασμός και η ανάφλεξη των συρμών προκάλεσε τον θάνατο 57 ανθρώπων, και τον τραυματισμό τουλάχιστον 85. Πρόκειται για το πιο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα που έχει καταγραφεί στην Ελλάδα.

Εκτός των προφανώς εγκληματικών παραλλείψεων που οδήγησαν στο τραγικό δυστύχημα, η συγκάλυψη των υπευθύνων και η συσκότιση των αλληθινών συμβάντων κορυφώθηκε με το άμεσο τσιμέντωμα της περιοχής του δυστυχήματος και την άρνηση του Κράτους να ιχνηλατήσει με ενάργεια το συμβάν , εξασφαλίζοντας την αναζήτηση και ταφή όλων όσων επέβαιναν στα 2 τρένα και σκοτώθηκαν, κάηκαν, διαμελίστηκαν ή εξαυλώθηκαν κατά τη σύγκρουση. 

Τα πνεύματα των νεκρών του δυστυχήματος, ενταφιασμένων και μη, παραμένουν οδυνηρά προσκολλημένα στην μαρτυρική Θεσσαλία και απαιτούν δικαίωση απο τους κρατούντες. 

 'Οσο ο καιρός περνά μαρτυρικά , όσο το έγκλημα "ξεχνιέται" όλο και περισσότερο, τα πνεύματα των νεκρών στοιχειώνουν τις όχθες του Ποταμού της Λήθης αλλά και όλων των ποταμών της Θεσσαλίας, φουσκώνοντας με δάκρυα τις κοίτες τους. 

Όχι. Η θεσσαλία δεν πνίγηκε από τα νερά 2 αλλεπάλληλων θεομηνιών. Πνίγηκε από τα δάκρυα των πνευμάτων των άταφων νεκρών της συγκλονιστικής σιδηροδρομικής τραγωδίας που προηγήθηκε. 

Όχι. Η μυρωδιά σήψης που καλύπτει την πεδιάδα δεν οφείλεται στα νεκρά ζώα και τους πλημμυρισμένους οχετούς. Οφείλεται στην κτηνωδία του ανάλγητου κράτους των Αθηνών που όχι μόνο δεν διερεύνησε το έγκλημα αλλά επέτρεψε στην Hellenic Train να συνεχίσει την απρόσκοπτη λειτουργία της (business as usual) πάνω στις ράγες ενός ανουσιουργήματος που είχε μολύνει ανεπανόρθωτα το θεσσαλικό κάμπο. 

ΌΧΙ. Το τρένο δεν θα λειτουργήσει για πολλά χρόνια. Μέχρι τη μέρα που θα βρεθεί κάποιος να νοιαστεί για τους άταφους νεκρούς του δυστυχήματος των Τεμπών , μέχρι να κάνει ένα ευχέλαιο στο όνομά τους, μέχρι να κάνει ένα καθαρμό (όπως θα έλεγαν οι Αρχαίοι Έλληνες ) της περιοχής του ανοσιουργήματος. 

Οι νεκροί περιμένουν. Να τους θυμηθούμε και να τους τιμήσουμε. Όσο παραμένουμε απαθείς.... οι νεκροί θα γυρνούν γύρω από τον τόπο του εγκλήματος και θα επισύρουν... επί δικαίων και αδίκων...ποινές και τιμωρίες έξω απο κάθε ανθρώπινη φαντασία ...