καθημερινά ...χιλιάδες Έληνες περνώντας υποχρεωτικά μπροστά από το Σταθμό Λαρίσσης διαβάζουν πάνω σε δυο πανό δυο ακαλαίσθητες (μάλλον σουρρεαλιστικές όσο κατάντησαν και τα σιδηροδρομικά δρομολόγια στην Ελλάδα) φράσεις :
"H Ελευσίνα κρατά πάντα κάτι κρυφό γι αυτούς που θα την επισκεφτούν ξανά"
"Ξανά στην Ελευσίνα την πατρίδα της Δήμητρας βλέπω τους σύγχρονους Έλληνες να χορεύουν"
Δεν ξέρω τι θέλει να πει ο ποιητής .....
στις δυο μάλλον πρόχειρες αναρτήσεις που κοσμούν το Σταθμό Λαρίσσης των Αθηνών....
αλλά ...σίγουρα η Ύβρις ξεχειλίζει μέσα σε δυο φράσεις που προδίδουν απόλυτη άγνοια και ασέβεια σε Μυστήρια που μας είναι τελείως άγνωστα ή μάλλον...εντελώς απροσπέλαστα.
τόσο απροσπέλαστα όσο τα σιδηροδρομικά δρομολόγια Αθήνας - Θεσσαλονίκης μέσα από τους πλημμυρισμένους κάμπους και πάνω στις διαλυμένες ράγες μιας εγκληματικά αδιάφορης κοινωνίας που ταξιδεύει...μόνο στα όνειρά της...μέσα στα βαγόνια μιας ατέρμονης φαντασίωσης που πρεσβεύει...μεταξύ άλλων ... οτι...
τα Ελευσίνια Μυστήρια χάθηκαν όπως ο Ήλιος του Μεσονυχτίου....
όταν ο τελευταίος ιεροφάντης εξορίστηκε υποχεωτικά στη Σκυθόπολη ....
και άφησε πίσω του μόνο μνήμες από μια ιστορία που δεν ανήκει πια σε κανένα μας ......
πόσο μάλλον στον ΟΣΕ και τα ακινητοποιημένα τρενάκια του .....
όχι... τίποτε δεν έχει χαθεί .... γιατί τα Μυστήρια ... σε αντίθεση με τα τρένα ...δεν κινούνται στον ανθρώπινο χωρόχρόνο αλλά τον υπερβαίνουν...αποκαλύπτοντας ... πολλές φορές ακόμα και με τη σιωπή... ότι η Αλήθεια θα είναι πάντα φανερή για αυτόν που δεν θα φοβηθεί να τυφλωθεί από την λάμψη της.