Ζήτημα λειτουργίας των δημοκρατικών θεσμών τίθεται από την αντιπολίτευση μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου ότι δεν υπάρχει κυβερνητική εμπλοκή στις «επισυνδέσεις» πολιτικών, δημοσιογράφων και της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ένας εισαγγελέας του Αρείου Πάγου χρειάστηκε δύο χρόνια ερευνών για να αποφανθεί ότι δεν υπάρχει σκάνδαλο υποκλοπών, αφού όλα έγιναν νόμιμα. Η μυστική υπηρεσία της χώρας παρακολουθούσε (νομίμως) υπουργούς, ανώτατους αξιωματικούς, αρχηγούς κομμάτων, δημοσιογράφους.
Στο σύνηθες- και υποκριτικό- ερώτημα “δεν έχετε εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη;“, η απάντηση είναι ένα μεγαλοπρεπές “όχι“. Αλλά ας αποδεχτούμε, χάριν της συζητήσεως, το εισαγγελικό συμπέρασμα “όλα νόμιμα“.
Νόμιμα, λοιπόν, η ΕΥΠ παρακολουθούσε τον Ανδρουλάκη. Όμως, αυτός έχει “αθωωθεί” από τον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει πει ότι δεν είναι επικίνδυνος για τη εθνική ασφάλεια. Πάει αυτός.
Aλλά η ΕΥΠ παρακολουθούσε και υπουργούς, όπως ο κ. Χατζηδάκης. Ο οποίος, όταν αποκαλύφθηκε η παρακολούθησή του, είχε πει ότι θα περιμένει την έρευνα της δικαιοσύνης. Η έρευνα έγινε και η δικαιοσύνη είπε ότι καλώς τον παρακολουθούσαν. Νομίμως. Όλα εντάξει; Είναι ικανοποιημένος ο υπουργός; Γιατί τον παρακολουθούσαν; Ήταν επικίνδυνος για την εθνική ασφάλεια; Μήπως ήταν ύποπτος για λοβιτούρες στο υπουργείο του; Ποιος έδωσε την εντολή να παρακολουθηθεί; Κάποιος υπάλληλος της υπηρεσίας; Ο διοικητής της; Και για ποιο λόγο; Και ποιον ενημέρωσαν; Η απάντηση είναι “κανέναν”. Έτσι είπε στον εισαγγελέα ο διοικητής. Ο τότε πολιτικός προϊστάμενος της ΕΥΠ και γραμματέας του πρωθυπουργού είπε ότι “δεν τον ενημέρωνε ο διοικητής”. Ο πρωθυπουργός είπε ότι “δεν γνώριζε”.
Aς δεχτούμε -και πάλι χάριν της συζητήσεως- ότι λένε την αλήθεια. Άρα, η ΕΥΠ και ο διοικητής της κάνουν ό,τι θέλουν. Όμως, η ΕΥΠ δεν είναι ανεξάρτητη αρχή, είναι κρατική υπηρεσία, η οποία υπάγεται απευθείας στον πρωθυπουργό. Αν κάνει ό,τι θέλει χωρίς να τον ενημερώνει, σημαίνει ότι η μυστική υπηρεσία της χώρας είναι αυτονομημένη. Δηλαδή, είναι μια παρα-ϋπηρεσία, ένα είδος παρακράτους.
Kι εδώ προκύπτουν τα εξής δύο ερωτήματα:
- Ο υπουργός Χατζηδάκης πήρε απάντηση γιατί τον παρακολουθούσαν; Αν γνωρίζει και είναι ικανοποιημένος, όλα είναι εντάξει. Όμως, η ΕΥΠ δεν ενημερώνει ούτε όταν την διατάσσουν τα ανώτατα δικαστήρια. Το Συμβούλιο Επικρατείας αποφάνθηκε ότι πρέπει να ενημερωθεί για την παρακολούθησή του ο κ. Ανδρουλάκης , αλλά η ΕΥΠ αρνήθηκε. Κράτος εν κράτει, δηλαδή.
- Ο πρωθυπουργός πώς ανέχεται να υπάρχει μια κρατική υπηρεσία η οποία να κάνει ό,τι θέλει, χωρίς να ενημερώνει και να ελέγχεται από κανέναν; Αυτό δεν είναι παρακρατική λειτουργία;
Αν ζούσε ο πατέρας Μητσοτάκης, σίγουρα θα συμβούλευε τον υιό Μητσοτάκη να μην “παίζει” με παρακρατικούς μηχανισμούς. Και θα του υπενθύμιζε αυτό που έπαθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής το 1963: το παρακράτος, που είχε ανεχθεί, αυτονομήθηκε, δολοφόνησε το βουλευτής της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη και ο Καραμανλής ανέκραξε: “Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;“. Και αυτοεξορίστηκε.
Επίσης, ο πατέρας Μητσοτάκης θα έλεγε στον υιό Μητσοτάκη ότι, όταν αλλάζουν οι καταστάσεις, τα μυστικά των μυστικών υπηρεσιών παύουν να είναι μυστικά. Κάποτε πωλούνταν σε κασέτες στην Ομόνοια.
Αν ο σημερινός Μητσοτάκης πιστεύει ότι έχει την απόλυτη εξουσία και μπορεί να ελέγχει τα πάντα, αυταπατάται. Κάποια στιγμή η κατάρρευση μπορεί να είναι παταγώδης.