Η επιθετικότητα της Τουρκίας έναντι των αντιπάλων της και των συμμάχων της αποτελεί απειλή για την περιφερειακή σταθερότητα, ωστόσο κανείς δεν είναι διατεθειμένος να δράσει
ΜΤο τελευταίο διάστημα έχει συσσωρευτεί η «εκλεκτική δικτατορία» του Αλεξάντερ Λουκασένκο και η βίαια δόλια προσπάθειά του να εξασφαλίσει έκτη θητεία ως πρόεδρος της Λευκορωσίας. Ο Josep Borrell, επικεφαλής εξωτερικών υποθέσεων της ΕΕ, ηγήθηκε μιας χορωδίας καταδίκης, απορρίπτοντας τη δημοσκόπηση της περασμένης Κυριακής ως « ούτε ελεύθερη ούτε δίκαιη ».
Ωστόσο, η δίκαιη οργή της Ευρώπης και οι απειλές κυρώσεων μοιάζουν λίγο. Κανείς δεν περίμενε πραγματικά τον Λουκασένκο να παίξει δίκαιο. Η δημοκρατική μεταρρύθμιση στη Λευκορωσία, μια χώρα που έχει κολλήσει σταθερά στην τροχιά της Ρωσίας, δεν αποτελεί προτεραιότητα της ΕΕ. Δεν υπάρχει διακριτή όρεξη για το είδος της ισχυρής παρέμβασης που θα μπορούσε πραγματικά να κάνει τη διαφορά.
Η σκληρή δημόσια κριτική της Ευρώπης για τον Λουκασένκο έρχεται σε αντίθεση με την απροθυμία της να καταγγείλει ανοιχτά τις τελευταίες επιθετικές μηχανισμοί στην ανατολική Μεσόγειο μιας άλλης εκλεκτικής δικτατορίας, εκείνης του μακροχρόνιου ηγέτη της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Η Τουρκία είναι μέλος του ΝΑΤΟ, βασικός εμπορικός εταίρος της ΕΕ, φύλακας συνόρων και σημαντικός παράγοντας στη Συρία και την Εγγύς Ανατολή. Σε αντίθεση με τη Λευκορωσία, έχει πραγματική στρατηγική σημασία. Ίσως αυτό να εξηγεί την αμήχανη σιωπή πολλών κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων των βρετανικών. Δεν το δικαιολογεί.
Παρόλα αυτά, υπάρχει μια ομοιότητα με την πολιτική της ΕΕ έναντι της Λευκορωσίας: υπάρχει ελάχιστο σημάδι συντονισμένης δράσης για τον περιορισμό των υπερβολών του Ερντογάν. Όποιος αμφιβάλλει για την ετικέτα «δικτάτορας» δεν χρειάζεται να κοιτάζει περισσότερο από τον κατασταλτικό νέο νόμο για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης του Ερντογάν , ο οποίος επαναλαμβάνει τον εκσπλαχνισμό των παραδοσιακών ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης. Ο νόμος θα αυξήσει σημαντικά τη διαδικτυακή λογοκρισία, δήλωσε ο Tom Porteous της Human Rights Watch. «Μια αυταρχία χτίζεται με τη σιωπή όλων των κρίσιμων φωνών».
Στην προσέγγισή του προς την Τουρκία, όπως και από άλλες απόψεις, ο Εμμανουήλ Μακρόν αποτελεί εξαίρεση στον ευρωπαϊκό κανόνα. Ο πρόεδρος της Γαλλίας εξοργίστηκε τον Ιούνιο όταν τα τουρκικά πολεμικά πλοία, συνοδεύοντας ένα πλοίο που είναι ύποπτο για λαθρεμπόριο όπλων στη Λιβύη, πήγαν σε σταθμούς μάχης όταν προκλήθηκαν από μια μοναχική γαλλική φρεγάτα, υποχρεώνοντας τον τελευταίο να αποσυρθεί. Αυτή δεν ήταν η συμπεριφορά ενός υποτιθέμενου συμμάχου. Επιπλέον, εξαγριωμένος από τις επεκτεινόμενες επιχειρήσεις εξερεύνησης πετρελαίου και φυσικού αερίου της Τουρκίας στα ελληνικά χωρικά ύδατα, ο Μακρόν έστειλε ναυτικές ενισχύσεις στην ανατολική Μεσόγειο την περασμένη εβδομάδα και είπε στον Ερντογάν να υποχωρήσει.
Τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία έχουν κινητοποιήσει το ναυτικό και τις αεροπορικές τους δυνάμεις. Η Τουρκία ισχυρίζεται ότι το ισχύον διεθνές δίκαιο που διέπει τα αποθέματα ενέργειας στην ηπειρωτική χώρα είναι άδικο. Η Ελλάδα λέει ότι εισβάλλεται στην επικράτειά της. Και οι δύο ισχυρίζονται ότι προτιμούν τον διάλογο από τη στρατιωτική αντιπαράθεση. Όμως την Πέμπτη, καθώς η Άγκυρα ορκίστηκε να υπερασπιστεί τα «δικαιώματα και τα συμφέροντά της» και η Αθήνα προειδοποίησε για τον αυξανόμενο κίνδυνο στρατιωτικού «ατυχήματος», δύο ελληνικά και τουρκικά πλοία συγκρούστηκαν .
Η κλιμακούμενη κρίση, η οποία αγγίζει επίσης την Κύπρο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, προκάλεσε καθυστερημένη αναταραχή της διπλωματικής δραστηριότητας την περασμένη εβδομάδα. Το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ συνεδρίασε σε έκτακτη σύνοδο. Η καγκελάριος της Γερμανίας, Άνγκελα Μέρκελ, τηλεφώνησε στον Ερντογάν, όπως είχε σε προηγούμενες κρίσεις, προσπαθώντας να τον μειώσει. Η Αθήνα έκανε έκκληση στις ΗΠΑ.
Οι εντάσεις μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας δεν είναι κάτι νέο. Αλλά αυτή η ξαφνική, προκλητική εντατικοποίηση μιας μακροχρόνιας διαμάχης χτυπά σκόπιμο υπολογισμό. Προκάλεσε τον σεβαστό σχολιαστή Yavuz Baydar να ρωτήσει τι προσπαθούσε να πετύχει ο πρόεδρος της Τουρκίας.
Η απάντησή του: ένας ανασφαλής Ερντογάν, που πλήττεται από οικονομικές, πανδημικές και νομισματικές κρίσεις, θέλει να ενισχύσει τη δεσπόζουσα φήμη του ως ισχυρού ηγέτη και αρχηγού αρχηγού, υπερασπίζοντας την τιμή και την νόμιμη θέση της Τουρκίας στον κόσμο. «Πρέπει να αναπαράγει την καθημερινή του εικόνα κάθε μέρα», έγραψε ο Μπάινταρ .
Δεύτερον, ο Ερντογάν ελπίζει να ασφαλίσει τη θέση της Τουρκίας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο, τη Συρία και τη Λιβύη κατά της αλλαγής διοίκησης στην Ουάσινγκτον. Ο ισχυρός Wannabe Donald Trump ζηλεύει τον Ερντογάν την εκλεκτική δικτατορία του. Του έδωσε ελεύθερο έλεγχο. Ο Τζο Μπάιντεν μπορούσε να πατήσει τα φρένα.
Ωστόσο, το πρόβλημα του Ερντογάν της Ευρώπης έχει επιδεινωθεί σταθερά από τότε που επέζησε ενός πραξικοπήματος το 2016. Η αδιάκριτη καταστολή στο σπίτι, που συνεπάγεται τη φυλάκιση δεκάδων χιλιάδων πραγματικών και φανταστικών αντιπάλων, αντισταθμίστηκε από αποσταθεροποιητικό, οθωμανικό-αναζωογονητικό περιπέτειο στο εξωτερικο.
Ο Ερντογάν καθοδηγείται από τον εθνικισμό που τροφοδοτείται από πίστη, έχει διπλασιαστεί στο ρόλο του εκφοβισμού γειτονιάς. Την Τρίτη, για παράδειγμα, μια αναφερόμενη τουρκική επίθεση σε κηφήνες στο Ιράκ προκάλεσε μια οργισμένη απάντηση από τη Βαγδάτη. Το περιστατικό ακολούθησε την έναρξη της Τουρκίας τον Ιούνιο μιας ακόμη ανεπιθύμητης, διασυνοριακής στρατιωτικής επίθεσης εναντίον κουρδικών αυτονομιστών που εδρεύουν στο Ιράκ.
Τουρκικές δυνάμεις που υποστηρίζονται στη συριακή πόλη al-Ghazawiya, κοντά στο Afrin στη βόρεια επαρχία του Χαλέπι, που διορίζεται από τους αντάρτες, στις 28 Ιουλίου.
FacebookΚελάδημαPinterest
Τουρκικές δυνάμεις που υποστηρίζονται στη συριακή πόλη al-Ghazawiya, κοντά στο Afrin στη βόρεια επαρχία του Χαλέπι, που διορίζεται από τους αντάρτες, στις 28 Ιουλίου. Φωτογραφία: Omar Haj Kadour / AFP / Getty Images
Διαφήμιση
Υπό την καθοδήγηση του Ερντογάν, η Τουρκία έχει βυθιστεί απόλυτα στον πληρεξούσιο πόλεμο της Λιβύης, παίρνοντας μέρος με ισλαμιστές εναντίον της Αιγύπτου, των ΗΑΕ και της Σαουδικής Αραβίας. Εν μέρει πρόκειται για ανταγωνισμό με αντίπαλους ηγέτες Σουνιτών. εν μέρει αφορά το πετρέλαιο . Σίγουρα δεν αφορά την ευημερία του λαού της Λιβύης.
Με το άνοιγμα των συνόρων της Τουρκίας με την ΕΕ στους εκτοπισμένους Σύριους τον Φεβρουάριο, ο Ερντογάν υπενθύμισε έντονα την Ευρώπη ήταν πλήρως προετοιμασμένοι για τους πρόσφυγες χρήση ως πολιτικό όπλο. Η Τουρκία συνεχίζει να αναπτύσσει χιλιάδες στρατεύματα βαθιά μέσα στη βόρεια Συρία. Φαινομενικά είναι ειρηνευτές, στην πραγματικότητα κατακτητές και φυλακισμένοι.
Ο Ερντογάν διατηρεί μια σταθερή κατάσταση τριβής με το Ισραήλ, εν μέρει υποστηρίζοντας τη Χαμάς. Κατήγγειλε τη διπλωματική πρόοδο της περασμένης εβδομάδας με τα ΗΑΕ ως προδοσία των Παλαιστινίων. Ακόμα καίγοντας τα νεο-ισλαμικά διαπιστευτήριά του, προσβάλλει κατά τρόπο άδικα τους Χριστιανούς και τους κοσμικούς, μετατρέποντας την Αγία Σοφία, τον πρώην καθεδρικό ναό και το μουσείο της Κωνσταντινούπολης, σε τζαμί .
Εάν όλα αυτά δεν ήταν αρκετά προβλήματα, η προσκόλληση του Ερντογάν στη Ρωσία, που συμβολίζεται από την αγορά πυραύλων S-400 από την Τουρκία στην επιφάνεια, έχει αφήσει τα μέλη του ΝΑΤΟ να ρωτούν αν μπορεί να εμπιστευτεί . Το γεγονός ότι ο Τραμπ, ανήσυχος όπως πάντα για να ευχαριστήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν, απέτυχε να επιμείνει στην Τουρκία να ακυρώσει τη συμφωνία δεν θα το εμποδίσει να γίνει σημαντικό σημείο διαφωνίας σε περίπτωση που κερδίσει ο Μπάιντεν.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες που ξεφεύγουν από την άμμο πρέπει σίγουρα να συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημα του Ερντογάν δεν μπορεί να αγνοηθεί, να αποφευχθεί ή να υποτιμηθεί επ 'αόριστον με την ελπίδα ότι τελικά θα φύγει. Η ανατροπή της Τουρκίας είναι μια πολύ πραγματική, άμεση και επικίνδυνη προοπτική. Κανείς δεν φαίνεται να έχει σχέδιο περιορισμού του Ερντογάν Απαιτείται ολοένα και περισσότερο.