Ένα γέρικο λιοντάρι πεινούσε πολύ...
αλλά δεν είχε πια δύναμη να βγει από τη φωλιά του για κυνήγι......
Εκεί που περίμενε το μοιραίο...είδε ξαφνικά να προβάλλει στην είσοδο της φωλιάς μια αλεπού.....
κρατώντας στο στόμα της δυο πνιγμένα κοτόπουλα.....\
αλλά δεν είχε πια δύναμη να βγει από τη φωλιά του για κυνήγι......
Εκεί που περίμενε το μοιραίο...είδε ξαφνικά να προβάλλει στην είσοδο της φωλιάς μια αλεπού.....
κρατώντας στο στόμα της δυο πνιγμένα κοτόπουλα.....\
-κύριε ...είπε η πονηρή αλεπού...θα μπορούσατε να μου φυλάξετε για λίγες μέρες αυτά τα κοτόπουλα ?
-Σίγουρα ...είπε το λιοντάρι....για πλησίασε να κλείσουμε τη συμφωνία.....
η αλεπού πλησίασε.... και το λιοντάρι...την έκανε μια χαψιά ....μαζί με τα κοτόπουλα που κρατούσε στο στόμα της....
-Σίγουρα ...είπε το λιοντάρι....για πλησίασε να κλείσουμε τη συμφωνία.....
η αλεπού πλησίασε.... και το λιοντάρι...την έκανε μια χαψιά ....μαζί με τα κοτόπουλα που κρατούσε στο στόμα της....
ευχαριστημένο το λιοντάρι ...έπεσε αμέσως για ύπνο....μη μπορώντας ακόμη να αποφασίσει τι από τα δυο ήταν πιο νόστιμο....το κρέας της αλεπούς ή αυτό των θυμάτων της....
ίσως...κι εδώ θα συμφωνήσω με το λιοντάρι.... σε θέματα κουτοπονηριάς ....δεν έχει σημασία η γεύση αλλά η πείνα...και μόνο αυτή.