Όταν ένας πρέσβης των ΗΠΑ δολοφονήθηκε στη Βεγγάζη, η Τουρκία αγνόησε το βλέμμα της και συνέχισε να ενθαρρύνει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό
Στις 11 Σεπτεμβρίου 2012, ο Πρέσβης των ΗΠΑ Κρις Στίβενς βρισκόταν στο Προξενείο των ΗΠΑ στη Βεγγάζη. Η τελευταία του συνάντηση της ημέρας ήταν με τον Τούρκο Γενικό Πρόξενο Αλί Σαΐτ Ακίν. Η συνάντηση ήταν ρουτίνας, αλλά καθώς ο Ακίν αναχωρούσε γύρω στις 8:30 μ.μ., συνάντησε ομάδες μαχητών -πολλοί από τους οποίους υποστηρίζονταν από την Τουρκία- που συγκλίναν προς το Προξενείο των ΗΠΑ όχι μόνο με AK-47, αλλά και με χειροβομβίδες, ακόμη και με βαρύτερα όπλα. Ο Ακίν προφανώς επέλεξε να μην ειδοποιήσει τον Σμιθ και, λίγο περισσότερο από μία ώρα αργότερα, οι μαχητές επιτέθηκαν στο Προξενείο, σκοτώνοντας τελικά τον Στίβενς. Ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στη συνέχεια προήγαγε τον Ακίν σε πρέσβη και τον τοποθέτησε στο Αφγανιστάν, όπου εργάστηκε για να εμπλακεί, να ομαλοποιήσει και να ενδυναμώσει τους Ταλιμπάν.
Το 2012, πολλοί στην Ουάσινγκτον συνέχισαν να ασπάζονται την μυθοπλασία ότι ο Ερντογάν ήταν πρώτα απ' όλα δημοκράτης και ότι ο ισλαμισμός του ήταν περισσότερο ένα λείψανο του παρελθόντος του. Ο Ντάνιελ Φράιντ, ο κορυφαίος διπλωμάτης του Υπουργείου Εξωτερικών για την Ευρώπη, περιέγραψε το Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν ως κάτι λίγο περισσότερο από την τουρκική εκδοχή ενός Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος - δηλαδή, θρησκευτικό μόνο κατ' όνομα.
Σήμερα, δεν θα έπρεπε να υπάρχει τέτοια αφέλεια. Με τα όπλα να σιωπούν στη Γάζα, γίνεται λόγος για ένα αμερικανικό απόσπασμα 200 ανδρών στο Ισραήλ για να υποστηρίξει την ανοικοδόμηση της Γάζας. Ενώ οι αρχικές αναφορές υποδηλώνουν ότι οι Αμερικανοί δεν θα έχουν βάση στην ίδια τη Γάζα, πιθανότατα θα υπάρξει σημαντική διέλευση, ειδικά δεδομένης της επιθυμίας του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να καταστήσει τη Γάζα ακρογωνιαίο λίθο της κληρονομιάς του, αν όχι το κεντρικό στοιχείο της εκστρατείας του για το Νόμπελ Ειρήνης του 2026.
Ταυτόχρονα, ο Τραμπ δεν κρύβει τον θαυμασμό και τη φιλία του με τον Ερντογάν. Ο Ερντογάν, με τη σειρά του, επιδιώκει ανοιχτά έναν τουρκικό ρόλο στη Γάζα, όχι μόνο επειδή οι συμβάσεις κατασκευής θα ήταν επικερδείς, αλλά και επειδή βλέπει τον εαυτό του ως τον νέο προστάτη της Χαμάς. Ο Ερντογάν συμπάσχει ανοιχτά με τη Χαμάς, όχι μόνο για το Ισραήλ, το οποίο θεωρεί τρομοκρατικό κράτος, αλλά και για την Παλαιστινιακή Αρχή.
Αν ο Τραμπ δώσει στον Ερντογάν ένα προβάδισμα στη Γάζα, αυτό θα σημαίνει σανίδα σωτηρίας για τη Χαμάς και άλλες ισλαμιστικές εξτρεμιστικές ομάδες. Πολύ έξω από τις αμερικανικές βάσεις στο Αφγανιστάν, οι τουρκικές διαφημιστικές πινακίδες προωθούσαν την ισλαμική αλληλεγγύη αντί για την διατήρηση της ειρήνης στο ΝΑΤΟ, την ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν ή τη δημοκρατία. Στη Λιβύη, η Τουρκία συνεχίζει να υποστηρίζει τις πιο ισλαμιστικές παρατάξεις και να επιδιώκει την ήττα των πιο κοσμικών λιβυκών ομάδων που βλέπουν περισσότερο την Αίγυπτο ως πρότυπο.
Οποιοδήποτε τουρκικό απόσπασμα στη Γάζα θα εξοπλίσει τη Χαμάς ή τους ισλαμιστές διαδόχους της για τρεις λόγους: Πρώτον, για να διασφαλίσει ότι η Χαμάς θα ζήσει για να πολεμήσει μια άλλη μέρα και θα διατηρήσει την πρωταρχική θέση ως Παλαιστίνιοι κοντά σε μια μετάβαση μετά τον θάνατο του 89χρονου Παλαιστίνιου προέδρου Μαχμούντ Αμπάς· δεύτερον, ως προγεφύρωμα κατά του Ισραήλ· και, τρίτον, ως λαβή για να παρενοχλήσει την Αίγυπτο από την ανατολή καθώς και από τη Δύση της, όπου λειτουργούν οι λιβυκές φατρίες της.
Το να φέρει σε δύσκολη θέση τους Αμερικανούς επιτρέποντας στη Χαμάς να απαγάγει ή να σκοτώσει αμερικανικό προσωπικό θα ήταν το κερασάκι στην τούρτα για τον Ερντογάν, ο οποίος βλέπει τον Τραμπ ως έναν άνθρωπο που πρέπει να χρησιμοποιεί και όχι ως έναν φίλο που πρέπει να σέβεται. Αν, πριν από δεκατρία χρόνια, η Τουρκία μπορούσε να ενθαρρύνει τον ισλαμιστικό εξτρεμισμό, να έχει πρόγνωση μιας επίθεσης και στη συνέχεια να κοιτάζει αλλού καθώς οι εξτρεμιστές δολοφονούσαν έναν Αμερικανό πρέσβη, τότε αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν στη Γάζα θα μπορούσε να είναι ακόμη πιο ακραίο. Πράγματι, η μόνη διαφορά μεταξύ της Τουρκίας τώρα και της Τουρκίας του 2012 είναι ότι ο Ερντογάν είναι πιο πρόθυμος να υποστηρίξει την τρομοκρατία και πιο σίγουρος για την ικανότητά του να τη γλιτώσει.